Երբ ռեստորանի մենյուում կամ մսավաճառի մոտ տեսնում եք Անգուսի միս, այն հաճախ ներկայացվում է որպես բարձրակարգ ընտրություն։ Բայց ի՞նչ է իրականում Անգուսի միսը, և ինչպես է այն համեմատվում սովորական մսի հետ։ Արդյո՞ք այն իսկապես ավելի օգտակար ու համեղ է, թե՞ պարզապես հաջողված մարքեթինգային հնարք։ Եկեք պարզենք, թե ինչն է Անգուսին դարձնում յուրահատուկ, որտեղից է այն
Անգուս տավարի միսը գնահատվում է իր փափկության, համի և հարուստ մարմարայնության համար, սակայն բոլոր կտորները չէ որ նույնն են։ Ճանաչեք Անգուսի լավագույն կտորները՝ ներառյալ Ribeye (Կողաչ), Striploin (հայտնի է նաև New York Strip անունով, կամ Բարակ գոտի), Tenderloin (հայտնի է նաև Filet Mignon, կամ Ֆիլե Մինյոն անունով) և այլք, որպեսզի ճիշտ ընտրություն կատարեք յուրաքանչյուր ուտեստի
Հայաստանում մսատու տավարաբուծության եւ դրա արտահանման հեռանկարները գնահատելը պարզ է, քանի որ Հայաստանը ներկայումս չունի մսատու տավարաբուծության բնագավառ։ Չնայած ավելի քան 1 միլիոն հեկտար բարձրակարգ արոտավայրեր ունենալուն, որոնցից ավելի քան 80%-ը չի օգտագործվում, գտնվում են ծովի մակերևույթից 1200–1800 մետր բարձրության վրա՝ թույլ տալով ավելի քան 10 ամսվա արոտային սեզոն, Հայաստանը չի արտադրում տավարի միս, եւ
«Խնդիրները չեն ծագում այն բանից, ինչը դուք չգիտեք: Դրանք ծագում են այն բանից, ինչը դուք հաստատ գիտեք, բայց իրականում այդպես չէ»: Մարկ Թվեյն Հայաստանի անասնապահության ոլորտը կանգնած է ճակատագրական ընտրության առաջ։ 2014 թվականից ի վեր խոշոր եղջերավոր կենդանիների գլխաքանակը կրճատվել է 26%-ով՝ 677,500-ից հասնելով 501,500-ի։ Միաժամանակ, մսի ներկրումները կայունորեն շարունակվում են՝ փոխարինելով տեղական արտադրության անկումը։
